- Dlaczego zdecydowała się Pani zostać radcą prawnym? Na czym polega ten zawód?
W zasadzie już od wczesnych lat szkolnych byłam pasjonatką historii, języka polskiego, nauk humanistycznych. Wybór zawodu wynikał więc w dużej mierze z moich zainteresowań. Ukończyłam Liceum Ogólnokształcące, w którym uczęszczałam do klasy o profilu dziennikarsko-prawnym. Ten wybór siłą rzeczy przełożył się następnie na wybór studiów prawniczych, zaś zamiłowanie do nauki, zdyscyplinowanie, ambicja skłoniły mnie do dalszego zdobywania wiedzy prawniczej. Po ukończeniu studiów prawniczych przyszedł więc czas na wybór aplikacji, czyli trzyletniego szkolenia mającego na celu przygotowanie do wykonywania konkretnego zawodu prawniczego. Wybrałam aplikację radcowską, będąc przekonaną, że jest to profesja dla osób ceniących sobie kontakt z drugim człowiekiem, dynamiczny charakter pracy, a przy tym niezależność.
Zawód, który wykonuję na co dzień, czyli zawód radcy prawnego, polega na świadczeniu pomocy prawnej, m.in. udzielaniu porad i konsultacji prawnych, reprezentowaniu Klientów przed sądami i urzędami, sporządzaniu pism procesowych, opinii prawnych i innych dokumentów np. wezwań do zapłaty.
- Czy była sprawa, która była dla Pani wyjątkowo trudna? Jakie było największe wyzwanie zawodowe?
W naszym zawodzie bywają w większości sprawy trudne. Tę „trudność” ja osobiście dzielę na co najmniej dwie kategorie: skomplikowany merytorycznie charakter sprawy oraz emocje, jakie u Klienta wzbudza sprawa. Pierwszy rodzaj „trudnych” spraw wymaga zwiększonego nakładu pracy, siły perswazji, przekonania Sądu do naszej oceny faktów i zastosowania do nich konkretnej normy prawnej. Z kolei sprawy „trudne” z uwagi na to, że budzą u Klienta silne emocje, są dla Klienta istotne, życiowo ważne, wymagają nie tylko profesjonalnego podejścia do sprawy, znacznego nakładu pracy, ale również empatii wobec Klienta, zrozumienia jego potrzeb, powodów osobistych. Wówczas rola prawnika sprowadza się do połączenia wiedzy i doświadczenia w zakresie prawa z elementami psychologii, by spełnić w najwyższym stopniu oczekiwania Klienta.
Dla przykładu, sprawą trudną merytorycznie w ostatnich latach, był dla Kancelarii spór pracowniczy wokół charakteru prawnego umów o pracę, obejmujący kilka roszczeń, w tym roszczeń odszkodowawczych. Sprawa jest aktualnie na etapie rozpoznania skargi kasacyjnej przez Sąd Najwyższy. Sad Rejonowy w całości podzielił stanowisko Kancelarii, zasądził na rzecz Klienta kwoty zgodne z żądaniem pozwu, zaś Sąd Okręgowy rozpoznający apelację przeciwnika procesowego miał zgoła odmienne zdanie na ten temat. Poświęciliśmy dziesiątki, a nawet setki godzin, w ciągu kilku lat procesu, starając się przekonać Sąd do naszego stanowiska. Czekamy więc z niecierpliwością na rozstrzygnięcie skargi kasacyjnej.
Trudnymi w kontekście emocji, jakie generują, są natomiast z reguły sprawy rodzinne – sprawy rozwodowe i tzw. okołorozwodowe, w tym koncentrujące się wokół dzieci. Niemal zawsze wywołujące duże emocje są sprawy, w których dochodzi do zaniedbań czy to wobec jednego małżonka, czy wobec dziecka, gdy dziecku dzieje się krzywda, gdy jest wykorzystywane jako karta przetargowa w sporze byłych partnerów czy małżonków. Tego typu sprawy należą do tych, obok których prawnik, choć od lat wykonuje swój zawód, nie może przejść obojętnie.
- Od czego zależy sukces radcy prawnego?
Sukces w zawodzie radcy prawnego, tak jak w innych zawodach prawniczych, to moim zdaniem wypadkowa z jednej strony ciężkiej pracy, ambicji, nieustannego rozwoju oraz właściwej organizacji pracy, z drugiej zaś radości z tego, co się robi, właściwej komunikacji z Klientem opartej na lojalności i zaufaniu. W ostatnich latach zwraca się również uwagę na to, że sukces w zawodzie jest ściśle związany z budowaniem marki osobistej prawnika, jak również z rozwijaniem specjalizacji.
- Czym powinna cechować się osoba, która chciałaby swoje życie zawodowe związać z prawem?
Przede wszystkim dobry prawnik musi umieć porozumieć się z Klientem, zrozumieć jego potrzeby, racje, uzyskać od niego najważniejsze dla sprawy informacje. Prawnik powinien, jak już wspominałam, być pracowity i ambitny, gdyż bez tych cech trudno osiągnąć sukces w zawodzie. Pożądane u osoby planującej karierę prawniczą są również umiejętności dotyczące organizacji pracy, które w przypadku zawodów prawniczych mają szczególne znaczenie. Prowadzenie kancelarii to przede wszystkim konieczność pracy pod presją czasu, niejednokrotnie w stresie i w ciągłym biegu, aby zdążyć „w terminie”. To – dla wyobrażenia sobie realiów wykonywania zawodu prawnika – sztuka godzenia udziału w rozprawach, spotkaniach, negocjacjach, udzielania konsultacji, odbioru kilkunastu telefonów dziennie, odpisywania na dziesiątki wiadomości. Prawnik powinien wyróżniać się elastycznością, umieć odnaleźć się w różnych okolicznościach. Być aktywny, przejawiać inicjatywę, nie czekając aż Klient zadzwoni do niego sam. Dokładność i dbałość to te cechy, które wyróżniają naszą pracę od pracy innych prawników. Zaangażowanie zaś i empatia pozwalają pozyskiwać nowych Klientów, zdobywać rekomendacje. Oczywiście należy też pamiętać, że to Klient podejmuje ostateczną decyzję, a rolą prawnika jest przedstawienie mu możliwych rozwiązań i zarekomendowanie mu najoptymalniejszego.
- Czy ma Pani jakiś cel zawodowy lub marzenie? Coś co chciałaby Pani osiągnąć w tej dziedzinie?
Moim celem zawodowym jest rozwój własny, rozwój Kancelarii, rozwinięcie nowych specjalizacji oraz – niezmiennie – zadowolenie Klientów, którzy naszą Kancelarię traktują jako godną polecenia. Być może brzmi to górnolotnie, jednakże jestem zdania, że tak długo, jak jest się pasjonatem tego, co się robi, osiąganie kolejnych zawodowych celów jest kwestią czasu.
- Łączy Pani pracę z życiem prywatnym. Czy łatwo jest to ze sobą pogodzić czy bywa tak, że “zabiera Pani pracę do domu”? I czy jest złoty środek, żeby to umiejętnie pogodzić?
To prawda, łączę wykonywanie obowiązków zawodowych z życiem prywatnym, które aktualnie zdominowane jest przez opiekę nad małymi dziećmi. Każdego dnia wyzwaniem jest dla mnie zachowanie balansu pomiędzy życiem zawodowym a prywatnym, szczególnie że nierzadko pracuję „z domu”. Taka równowaga pomiędzy życiem zawodowym a życiem prywatnym doznaje zakłóceń, gdy w określonym czasie, któremuś z tych obszarów winnam poświęcić więcej czasu kosztem drugiego obszaru. Ważny jest nasze osobiste nastawienie do łączenia pracy zawodowej z życiem prywatnym. Jestem zdania, że można pogodzić wszystko, jeśli tylko poszukuje się rozwiązań, a jednocześnie ma się w pamięci, że musi istnieć harmonia między życiem zawodowym a prywatnym. Staram się każdy wolny moment przeznaczyć dla rodziny, jednocześnie dbając o właściwy, aktywny odpoczynek, który pozwoli naładować baterie, zdobyć siły do dalszej, ciężkiej pracy. Uwielbiam sport, podróże, ale również gotowanie, które mnie odpręża.
Trudno tu o złoty środek, jednak ważne jest, by zachować wewnętrzny spokój. Jeśli czuję, że taki wewnętrzny spokój mam w sobie, to wówczas mam poczucie, że udaje się pogodzić życie zawodowe z osobistym.
